Bjarni og Katrín hljóta að enda saman í ríkisstjórn

Eins og búast mátti við sleit Bjarni Benediktsson stjórnarmyndunarviðræðum Sjálfstæðisflokks, Viðreisnar og Bjartrar framtíðar í dag, enda aldrei grundvöllur fyrir slíka stjórn.  

Augljósasta ástæðan er auðvitað að slík ríkisstjórn hefði aðeins haft eins manns meirihluta á þingi og það er algerlega óásættanleg aðstaða fyrir þriggja flokka stjórn ólíkra flokka með ólíkar stefnuskrár og áherslur í flestum mikilvægum málum.

Líklega felur forsetinn Katrínu Jakobsdóttur næst að reyna stjórnarmyndun, en engum heilvita manni getur dottið í hug að raunhæft sé að mynda ríkisstjórn, sem ætti líf sitt undir fimm smáflokkum með fjöldann allan af "villiköttum" innanborðs.  Ekki má heldur gleyma því að allt sem slíkri ríkisstjórn dytti í hug að leggja fyrir Alþingi þyrfti að fara í gegn um tölvuspjallkerfi Pírata sem bæði er seinvirkt og óútreiknanlegt um niðurstöður.

Eina raunhæfa leiðin til að mynda sæmilega starfhæfa ríkisstjórn í landinu er að Sjálfstæðisflokkur, Vinstri grænir og Björt framtíð brjóti odd af oflæti sínu og komist að viðunandi stjórnarsáttmála sem dygði til að hægt yrði að stjórna með sæmilegum friði í landinu á næstu árum, eða a.m.k. fram á vorið.

Lítill tími er til stefnu til að koma slíkri ríkisstjórn á koppinn því fjárlög verður að leggja fyrir þingið og samþykkja fyrir áramót ásamt fleiri stórum málum eins og samræmingu lífeyrisréttinda, sem ku vera grundvallarmál ef ekki á allt að sjóða upp úr á vinnumarkaði með vorinu.

Vonandi eyðir Katrín ekki löngum tíma í drauminn um fimm flokka vinstri stjórn, enda óraunhæf hugmynd og þjóðarhagur og lífskjör þjóðarinnar eiga ekki að vera lögð undir í pólitískum hráskinnaleik.

Katrín og Bjarni ræddu saman

Athugasemdir

[Anna Sigríður Guðmundsdóttir, 16.11.2016 kl. 00:09]

Aldrei Vinstri Græna með Katrínu Jakobsdóttur í ríkisstjórn.

Hvað er eiginlega að fólki sem lætur sér detta slík brjálæðisleg vitleysa í hug? Hvers vegna Katrín Jakobsdóttir?

Ég bara spyr?

Og ég, ásamt öllum öðrum, eigum fullan rétt á rökstuddu og lýðræðislega viðurkenndu svari við þeirri spurningu?

M.b.kv.

[Steindór Sigurðsson (IP-tala skráð) 16.11.2016 kl. 00:43]

Ekki skil ég hvað menn eru að stressa sig á þessu. Það hefur alltaf gengið best í þessu landi þegar við höfum ekki haft neina ríkisstjórn. Því það er ekki annað að sjá en að það veljist eintómir afglapar inn á þetta þing. Verði þeir bara sem lengst í fríi, því þá gera þeir þó allavega ekkert af sér á meðan.

[Anna Sigríður Guðmundsdóttir, 16.11.2016 kl. 01:15]

Steindór.

Best að láta Markús Sigurbjörnsson forseta Hæstaréttar Íslands, og eiginkonu hans, Björgu Thorarensen valdsins lagaprófessor Háskóla Íslands, og alla embættanna stýrðu og bankakúgandi ráðuneytisstjórana taka ábyrgð á sínum valdmisbeitingar-kúgunum.

Banka/skattokur-rænandi, vendandi og vanhæft Háskóla-dómsstólalið!

Hæstaréttarvaldsafglapar eru hættulegir.

M.b.kv.

[Helga Kristjánsdóttir, 16.11.2016 kl. 05:51]

Sennilega verður mörgum hughægra að viðra sína uppástungu um stjórnendur landsins. Við sem eldri erum og gátum treyst því að gömlu þingmönnum okkar kæmi ekki í hug (eða kæmust ekki upp með það),að afsala fullveldi okkar gátum ekki ráðið í það sem við höfum nú upplifað. Um leið og stórt áfall ríður yfir landið,hleypur Samfylkingin undan ábyrgð sinni verandi annar af tveim flokkum í ríkisstjórn.-- Á svona hrikalegum stundum er henni efst í huga að nýta sér áfall borgaranna til að koma ár sinni fyrir borð og stefna beint með þjóðina undir yfirþjóðlegt vald.-Undarlegast finnst mér hvað áhangendur   þessa stjórnmálaafls fylgdi henni í blindni,ólíkt VG. þrátt fyrir að formaðurinn stæðist ekki freystinguna,var stór hópur VG. sem hefðu aldrei svikið þjáð sína. Allir þekkja þá svo óhrædda að berjast með þjóð sinni og flokkum lengst til hægri.Þess verður ávallt minnst í sögu þjóðar. 

[Axel Jóhann Axelsson, 16.11.2016 kl. 07:56]

Ríkisstjórn sem innihéldi Sjálfstæðisflokk og VG, ásamt Bjartri framtíð, er eina raunhæfa leiðin til að mynda starfhæfan meirihluta á Alþingi, eins og staðan á fjölda þingflokka er núna og mannfjöldi hvers og eins þeirra.

Þetta yrði ekki óskastjórn, en líklega sú eina sem gæti komið einhverjum málum óbrengluðum í gegn um þingið.  Ef samstarfið yrði stirt í slíkri stjórn væri eina rétta leiðin að kjósa aftur í von um að línur yrðu skýrari að því loknu.