Lítil þátttaka í rafrænni kosningu

Þátttaka í rafrænum kosningum er yfirleitt, jafnvel alltaf, ótrúlega lítil og sýnir þáttakan í allsherjaratkvæðagreiðslunni um nýjan kjarasamning á vinnumarkaði þetta glögglega.

Á kjörskrá voru 75.635, 10.653 greiddu atkvæði en 64.982 létu sér málið í léttu rúmi liggja og tóku enga afstöðu til launagreiðslna sinna og annarra kjaramála til næstu ára.

Af þeim sem atkvæði greiddu samþykktu 9.274, eða 91,28%, kjarasamninginn en einungis 7,81% voru á móti og 0,91% tóku ekki afstöðu.

Greinilega er mikil ánægja í þjóðfélaginu með þessa samninga eins og niðurstaðan sýnir glögglega, þrátt fyrir lélega þátttöku.

Þessi litla þátttaka í kjörinu er athyglisverð í því ljósi að nánast allir hafa aðgang að tölvu og eru stilltir á Internetið mislangan tíma dag hvern og sumt unga fólkið er nánast tengt við netið meiri part sólarhringsins.

Svona mikið áhugaleysi um að taka þátt í rafrænum kosningum ýtir væntanlega ekki undir þær hugmyndir sem verið hafa á lofti um aukna þátttöku almennings í ákvarðanatöku um stóru málin í þjóðfélaginu og enn síður um að pólitískar kosningar verði rafrænar í nánustu framtíð.

 

Samþykktur með 91% greiddra atkvæða

Athugasemdir

[Ómar Ragnarsson, 24.2.2016 kl. 21:15]

Þátttakan í svona atkvæðagreiðslum hefur alltaf verið ömurlega dræm. Fólk nennir ekki að kynna sér samningana eða treysta þeim, sem greiða atkvæði til að meta málið.  

[Hrólfur Þ Hraundal, 25.2.2016 kl. 08:01]

Þetta segir að Alþingis, sveitastjórna, og forsetakosningar á aldrei að setja á rafrænt form eins og stundum heyrist óskað eftir.  Í þessu efni eigum við að vera íhaldssöm , fara í betri föt og kjósa og setjast svo niður einhverstaðar og spjalla og svo kemur kosninga sjónvarpið með sínum gleði eða hörmungar tíðindum.

Venjulegt fólk skilur ekkert í mörgum af þessum undarlegu kjarasamningum, þannig að það er andskotans sama hvernig er kosið er um þá.  Enda eru þeir á stundum  líkari pókerspili en einhverju öðru.  Sé vöntun á einhverju einhverstaðar þá er því hent í hausinn á launagreiðandanum, orlofsuppbót, desember uppbót og uppbót á uppbót og svo endalaust pappírskjaftæði til skattsins, stéttarfélaga  og lífeyrissjóða sem engin venjulegur launamaður ætti að vera í, en sumir eru í mörgum og fyrir lítil fyrir tæki er þetta ærið verk og smá mistök gera allar kerlingar þessara stofnanna vitlausar.  

[Axel Jóhann Axelsson, 25.2.2016 kl. 09:17]

Í þessu tilfelli var um breytingu á áður gerðum kjarasamningi að ræða og kjósa átti um fá og tiltölulega einföld atriði, þ.e. meiri hækkun launa en áður var samið um og hækkun greiðslna í lífeyrissjóði í áföngum.

Þess vegna eiga þau rök að flókið hefði verið að setja sig inn í málin ekki við.  Ekki stendur á að fljótt og vel gangi að safna undirskriftum á netinu um alls kyns málefni, allt frá stuðningi við landvistarleyfi flóttamanna til kröfu um aukningu um fjárframlög til heilbrigðismála um fimmtíumilljarða á ári.  Í svoleiðis tilfellum er ekkert flókið fyrir almenning að kynna sér málin, mynda sér skoðun og "kjósa" á netinu.

Vegna hins greiða aðgangs að tölvum og þeirrar opnu umræðu sem orðin er á netinu um alla hluti, finns manni hálfundarlegt að fólk nenni ekki að kynna sér þau atriði sem mest snertir það sjálft persónulega og taka afstöðu til þeirra.