Listamenn afneita Ólafi Ragnari

Allt frá stofnun Grímuverðlaunanna og fram að bankahruni þáðu skipuleggjendur athafnarinnar ríflega styrki frá banka- og útrásarfroðufyrirtæknum og fram til þessa hefur liðstjóri klappstýra froðubarónanna verið "verndari" verðlaunanna og afhent heiðursverðlaun Grímunnar hverju sinni.

Nú eru allir styrkir á bak og burt með hruni froðufyrirtækjanna og þeirra froðusnakkara sem áttu þau og ráku og þá um leið neita listamennirnir að viðurkenna klappstýrufyrirliðann Ólaf Ragnar Grímsson, forseta, sem "verndara" verðlaunanna lengur og fær hann því ekki að afhenda heiðursverðlaunin og reyndar fær hann alls ekki einu sinni aðgang að samkomunni.

Til að láta minna bera á útskúfun forsetans frá verðlaunahátíðinni, er þess getið að engir opinberir aðilar muni koma þar að, en listamennirnir muni afhenda hverjir öðrum verðlaunagripina, án sérstakarar viðhafnar.  Þannig á að reyna að gera minna úr niðurlægingu Ólafs Ragnars út á við, en auðvitað sjá allir til hvers hrútarnir eru skornir.

Sviðslistamönnum er óskað góðrar skemmtunar á árshátið sinni, sem að þessu sinni verður styrkja- og forsetalaus, sem vafalaust mun ekkert draga úr ánægju listamannanna með sjálfa sig.

 

Engir ráðamenn í hlutverki á Grímunni

Athugasemdir

[Ben.Ax. (Benedikt Jóhannes Axelsson), 3.6.2010 kl. 19:53]

Allt orkar tvímælis þá gert er. Jón Atli Jónasson frábað sér tilnefningu til Grímuverðlauna vegna þess að forseti átti að afhenda þau. Illugi Jökulsson og fjölskylda stóð ekki upp í Þjóðleikhúsi þegar forseti gekk í salinn forðum. Báða þessa menn virði ég mikils sem listamenn. Eigum við að taka þá okkur til fyrirmyndar? Á fólk að skila orðum, hætta að sækja um þær o.s.frv.? Um hvað snýst þetta?